Guidance and treatment
You can't just make a low-contextual person high-contextual.
The guidance therefore does not focus on “changing who someone is”, but on strengthening resilience and reducing suffering.
Core principles
- Kwetsbaarheid aanleren – het vermogen om openlijk te erkennen waar men moeite mee heeft. Dit is vaak moeilijk voor laag-contextuele personen, maar essentieel om steun te kunnen ontvangen.
Zie ook:
TED-talk van Brené Brown: The Power of Vulnerability en het boek De kracht van kwetsbaarheid.
- Laag-contextueel is niet negatief – de denkstijl heeft ook sterktes (doelgerichtheid, detailgericht werken).
Begeleiding moet dit erkennen in plaats van uitsluitend te focussen op tekorten. - De empathieparadox – het probleem is niet dat de persoon met contextblindheid geen empathie heeft, maar dat de omgeving vaak te weinig empathie toont voor de inspanningen en kwetsbaarheid van de persoon zelf.
- Activiteiten doen – door letterlijk dingen te gaan doen kan persisterend of eerstegraads denken onderbroken worden. Activiteit werkt als “reset” voor het overprikkelde brein. Men noemt dit ook soms focusverandering.
Casus
{{{1}}}
Casus
{{{1}}}
Medicamenteuze ondersteuning
In sommige situaties kan medicatie nuttig zijn, vooral om secundaire klachten te behandelen:
- overprikkeling of psychotisch denken → antipsychotica, SSRI’s, TCA’s, lithium
- slaapproblemen (essentieel om herstel te starten) → melatonine, trazodon
- concentratieproblemen en focus tussen prikkels (ADHD-like) → methylfenidaat
Conclusie
Begeleiding richt zich op:
- erkennen van de denkstijl als variatie in plaats van tekort
- versterken van kwetsbaarheid en zelfinzicht
- ondersteunen met structuur en duidelijke context
- indien nodig medicatie om secundaire klachten te verlichten
De kernboodschap: niet proberen om van een laag-contextuele persoon een hoog-contextuele te maken, maar samen zoeken naar manieren om beter om te gaan met de spanningen tussen individu en omgeving.